චන්ද්‍රිකා සහ ලෝකය
ශ්රී ලංකාවේ දේශපාලන කරළියෙහි දේශපාලකයන් බොහෝ දෙනෙක් සිටියත් ඒ අතරින් රාජ්‍යතාන්ත්‍රිකභාවයක්‌ සහිත පුද්ගලයන් සිටින්නේ අතලොස්සකි. පුද්ගලයෙකුට දේශපාලනඥයෙක් වීම ලෙහෙසි පහසු කටයුත්තක් වුවද ඉන් ඔබ්බට ගොස් රාජ්‍යතාන්ත්‍රිකයෙකු වීම අපහසු බව පෙනෙන්නේ මෙරට දේශපාලන ඉතිහාසය අවධානයෙන් යුතුව පිරික්සන විටදී ය. යම් රටක රාජ්‍ය නායකයෙකු විසින් විෂධ කරවන රාජ්‍යතාන්ත්‍රිකභාවය, එහි විදේශ ප්‍රතිපත්තියේ දිශානතිය තීරණය කිරීමේදී වැදගත් බලපෑමක් ඇතිකරයි.
ශ්රී ලංකාවේ විදේශ ප්‍රතිපත්තියේ වඩාත් වර්ණවත් එමෙන්ම තීරණාත්මක යුගයක්‌ ලෙස චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක කුමාරතුංග පරිපාලනය සමය හැඳින්විය හැකිය. තම මව විසින් දිනා දුන් ගෝලීය දේශපාලනයේ වම් ඉවුරත්, ජනාධිපති ජයවර්ධන විසින් දිනාදුන් දක්ෂිණ කඳවුරත් එකසේ රැක ගනිමින් ඇය තම විදේශ ප්රතිපත්තිය මැද මාවතේ ගෙන යාමට සමත් වූවාය. කුමාරතුංග - කදිරගාමර් සුසංයෝගය මෙරට විදේශ ප්‍රතිපත්තියෙහි කක්ෂය වඩාත් ප්‍රගතිශීලි දිශානතියකට යොමුකළ බව කිවයුතුය. 1983 සිංහල-දමිළ කොළහලය ඇතුළු 17 වසරක එජාප පාලනයේ ඇතැම් අදූරදර්ශි ක්‍රියාවන් නිසාත්, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ විසින් දියත් කළ ප්‍රචණ්ඩ ඝාතන සංස්කෘතිය නිසාත් දිග්ගැස්සෙමින් තිබූ බෙදුම්වාදී යුද්ධය නිසාත් ජ්‍යාත්‍යන්තර වශයෙන් අපකීර්තියට පත්ව සිටි ශ්රී ලංකාවේ නාමය කුමාරතුංග පාලනය තුළ වඩාත් යහපත් අයුරින් ප්‍රතිනිර්මාණය කිරීමට ඔවුන්ට හැකිවිය.
එල්ටීටීඊ සංවිධානය ජ්‍යාත්‍යන්තර වශයෙන් තහනම් කිරීමට, වෙසක් පොහොය දිනය අන්තර්ජාතික නිවාඩු දිනයක් කිරීම ආදී වැදගත් යෝජනා ගණනාවක් චන්ද්‍රිකා කුමාරතුංග පරිපාලනය යටතේ, අන්තර්ජාතික ප්‍රජාවේ සහයෝගය සහිතව සාර්ථක කරගැනීමට හැකිවුයේ එහි ප්‍රතිපලයක් ලෙසිනි. එමෙන්ම 2004 සුනාමි ව්‍යවසනය අවස්ථාවේදී ශ්රී ලංකා රජයට රාජ්‍ය සහ රාජ්‍ය නොවන මට්ටමින් ලැබුණු ජ්‍යාත්‍යන්තර සහයෝගය එය තවත් තීව්‍රකොට පෙන්නුම් කරන අතර බෙදුම්වාදී යුද්ධය සඳහා තිරසාර ව්‍යවස්ථාමය විසඳුමක් සෙවීමට ඇය තුළ වූ දැඩි කැපවීම හා ඒ සඳහා ගෙනගිය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී වැඩපිළිවෙල එම පරිපාලනය වෙත ගෝලීය අවධානය දිනා දුන්නේය.
ඇයගේ වැදගත් රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික ප්‍රයත්නයන්ගෙන් එකක් වූයේ දකුණු ආසියානු කලාපය තුළ සබඳතා ශක්තිමත් කිරීමයි. ආර්ථික සහයෝගීතාව සහ අන්‍යෝන්‍ය ආරක්‍ෂක අවශ්‍යතා පෝෂණය කිරීම අරමුණු කරගනිමින් ඉන්දියාව වැනි අසල්වැසි රටවල් සමඟ ද්විපාර්ශ්වික සබඳතා ඇය ශක්තිමත් කළාය. ඇයගේ ප්‍රයත්නයන් භූ දේශපාලනික වශයෙන් ඉතා වැදගත් කලාපයක සබඳතා ස්ථාවර කිරීමටත්, දකුණු ආසියානු ජාතීන් අතර සංවර්ධන සංවාද සහ අන්‍යන්‍ය සහයෝගීතාව ප්‍රවර්ධනය කිරීමටත් දායක විය.
මෙහිදී කුමාරතුංග රජයේ අසහාය විදේශ අමාත්‍යවරයා වූ ලක්ෂ්මන් කදිරගාමර්ගේ සුවිශේෂී දායකත්වය අමතක කළ නොහැකි අතර ඔහු සැබවින්ම ශ්රී ලංකාවේ විදේශ ප්‍රතිපත්තියේ අනන්‍ය සලකුණක්‌ වන්නේ ඔහු තුළ වූ සැබෑ දේශප්‍රේමීත්වයත්, මහා දර්ශනයත් එක්වී චන්ද්‍රිකා කුමාරතුංග පරිපාලනය තුළ මුල්බැස ගත් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ලක්ෂණ සමඟින්, ලොවක් හා එක්ව ගෝලීය අරමුණු කරා ශ්රී ලංකාව මෙහෙයවීමට ඔහු තුළ වූ නොකිළිටි අධිෂ්ඨානය නිසාය.
කුමාරතුංග ජනාධිපතිතුමියගේ විදේශ ප්රතිපත්තිය කිසිම දිශාවකට වැඩියෙන් නැඹුරු නොවූ නොබැඳි පිළිවෙත අනුව ගිය එකක් විය. වරෙක සාක් ( SAARC ) සමුළුවේ සභාපතිනිය ලෙසත් එහි ප්රබල සාමාජිකාවක ලෙසත් කලාපීය අවශ්‍යතාවන් මුදුන්පත් කරගැනීමට කුමාරතුංග ජනාධිපතිනිය කටයුතු කළා අතර ඇය කෙරෙහි තිබූ විදේශ ආකර්ෂණය ඇයට බලය අහිමි වූ පසුවද නොඅඩුව ලැබීම එය මොනවට පැහැදිලි කරයි. විශ්‍රාම ලැබීමෙන් අනතුරුවක් ඇය Clinton Global Association, Club de Madrid වැනි ගෝලීය සංවිධාන රැසක ගරු කටයුතු සාමාජිකාවක් ලෙස සම්බන්ධ වී සිටිමම ඇයගේ විදේශ ප්‍රතිපත්තීන් ශ්රී ලාංකීය දේශපාලනයේ නූතන සලකුණක්‌ බව සඳහන් කිරීමට ප්‍රමාණවත්ය.
අවාසනාවන්ත ලෙස ඉන් පසු බලයට පැමිණි පාලකයන්ගේ අමනෝඥන ක්‍රියාවන් නිසා ශ්රී ලංකාව ජ්‍යාත්‍යන්තර ප්රජාව ඉදිරියේ අපකීර්තියට පත්විය. එසේ පත්වීමට හේතුවූ ප්රධාන කරුණු කිහිපයක් හඳුනාගත හැකිය.
* දර්ශනයක් නොමැති විදේශ ප්රතිපත්තිය.
* විදේශ ප්‍රතිපත්තියේ ඒකපාර්ශවීය නැඹුරුතාවය.
* ක්ෂේත්‍රයේ ප්‍රාමාණිකයන් වෙනුවට පාලකයන්ගේ ඥාතීන්, හිතවතුන් සහ විශ්‍රාමික හමුදා නිලධාරීන් තනතුරුවලට පත්කිරීම.
* ගෝලීය ප්‍රතිපත්තීන්වලින් පිට යන දේශීය ප්‍රතිපත්තීන්.
ඒවායෙන් කිහිපයකි. එවැනි හේතු නිසා වර්තමානයේ ද විදේශ ප්රතිපත්තිය දියාරු වී ඇති බවක් පෙනෙන්නට ඇත.කෙසේ වෙතත් අවශ්‍යවන්නේ වඩාත් කාර්යක්ෂම, නොබැඳි විදේශ ප්‍රතිපත්තියක් තුළින් ලෝකය තුළ හුදකලා නොවුණු, අන්තර්ජාතික සහයෝගයෙන් පොහොසත් වූ රාජ්‍යයක් නිර්මාණයයි. එවැනි රාජ්‍යයක් වෙනුවෙන් චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක කුමාරතුංග වැනි දූරදර්ශි නායකයන් මෙන්ම දර්ශනයක්ද අවශ්‍ය බව සඳහන් කළ යුතුය.
ජුනි 29 වෙනිදට යෙදෙන හිටපු ජනාධිපති චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක කුමාරතුංග මැතිනියගේ 79 වන ජන්ම දිනය නිමිත්තෙනි.
සටහන - සහන් තෙන්නකෝන්
