සජිතෝකෝටිකය - සහන් තෙන්නකෝන්
ජනාධිපතිවරණයේ උණුසුම කාලයත් සමඟම වැඩිවෙත්ම මැතිවරණ වේදිකාවල සුපුරුදු පරිදි පොරොන්දු හඬතලන සද්දය ඇසේ. ඒ බොහෝ වේදිකාවල අසන්නට ලැබෙන්නේ රට වෙනුවෙන් ඉදිරිපත් වන ප්‍රතිපත්ති වෙනුවට ඡන්දය ඩැහැගැනීමේ අරමුණින් ඉදිරිපත්කරන වාගාලාප සහ අනෙකාට කරන අපහාසන්ය.මේ සියල්ලම ඉදිරි ජනාධිපතිවරණය ද වත්මන් සම්ප්‍රදායික ගෝත්‍රික දේශපාලන ක්‍රමයේ දිගුවක්ම පමණක් වනුඇති බවට සිතිය හැකිය.
ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත්වන ප්‍රධාන අපේක්ෂකයන් තිදෙනා අතුරින් විපක්ෂ නායක සජිත් ප්‍රේමදාස වෙත වර්තමානයේ සැලකිය යුතු ජනතා ආකර්ෂණයක්‌ ලැබී ඇති බව ඔහුගේ මැතිවරණ ව්‍යාපාරය දෙස බලන කෙනෙකුට පෙනීයයි. විවිධ දේශපාලන කණ්ඩායම් සහ සිවිල් සමාජ සංවිධාන ඔහුවටා පෙළගැසෙමින් සිටින අතර එවැනි ඇතැම් අවස්ථාවල ඔහුගේ මැතිවරණ වේදිකාවල කෑමොර දෙන ප්‍රතිපත්තිවලට හාත්පසින්ම විරුද්ධ ඉතිහාසයක් සහිත පුද්ගල කණ්ඩායම් ද මේ වේදිකාවල අසුන්ගෙන සිටීම අපුල දනවන්නකි.
ජනතාව විසින් රාජපක්ෂවරු දේශපාලනිකව ප්‍රතික්ෂේප කරඇති පසුබිමක, එම 'රාජපක්ෂවාදය' වෙනුවෙන් න්‍යායික පසුබිම සැකසූ න්‍යායාචාර්යවරුන් සෑම දෙනාම පාහේ ප්‍රේමදාස කඳවුරේ ද පුරෝහිතයන් ලෙස කටයුතු කරනු දක්නට ලැබෙයි. ප්‍රේමදාස විපක්ෂ නායකවරයාට අනුව ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත්වන හොඳම කණ්ඩායම සිටින්නේ ඔහු සමඟය. එම කණ්ඩායම ශ්‍රී ලංකාව අශිලාචාර රාජ්‍යයක් බවට පත්කළ 'මහින්ද චින්තනය' ලියු ඩලස් අලහප්පෙරුමගේ සිට මහබැංකු හොරකම පිළිබඳව පොතක් ලියූ සුජීව සේනසිංහ, මත්පැන් ඉස්කාගාරයක් පවත්වාගෙන ගියබවට චෝදනා ලැබූ නලින් බණ්ඩාර, රාජ්‍ය දේපල අවභාවිතා කළ බවට චෝදනා ලැබූ නාලක ගොඩහේවා හරහා මධ්‍යම අධිවේගී මාර්ගය හරිම විදිහට හැදූ ලක්ෂ්මන් කිරිඇල්ල තෙක් විහිදී යන අත්දැකීම් බහුල කණ්ඩායමකි. කණ්ඩායමට නායකත්වය ලබාදෙන විපක්ෂ නායකවරයා පිළිබඳව ද ඇත්තේ මිශ්‍ර ප්‍රතිරූපයකි.
2022 ගෝඨභය රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා රාජ්‍ය බලය අතහැර පලයන්නට මත්තෙන් විපක්ෂ නායකවරයාට රජයක් පිහිටුවන්නට ආරාධනා කළ විට ඔහු පැවසුවේ රාජපක්ෂවරු හෝ ඔවුන්ට සහය දෙන කිසිඳු පාර්ශවයක් සමඟ ආණ්ඩුවක් පිහිටුවීමට ඔහු අකමැති බවයි. එසේ පවසා ලැජ්ජා විරහිතව රාජපක්ෂ රෙජිමය වෙනුවෙන් කවි ගී කතා ලියූ වන්දිභට්ටයන් සමඟ එකට හිටගන්නට තරම් ප්‍රේමදාස මහතාට ලැජ්ජාවක් නැතිවීම විමතිය දනවන්නක් නොවේ. රටේ අඳුරුතම හෝරාවේදී රටේ වගකීම භාරනොගෙන පලායාම ද මේ සමඟ එකට කියවිය යුතුය. ඔහු ඒ සඳහා ගෙනෙන 'මහජන වරමකින් යුතු ආණ්ඩුව' යන තර්කය, සජිත් ප්‍රේමදාස ඕනෑම කුණුගොඩක් සමඟ එකතුවීම ප්‍රයෝගික දේශපාලනය යැයි සාධාරණිකරණය කරන පිරිසේ අවධානයට නතු නොවී ද යන්න කුකුසකි. මන්දයත් ඒ අවස්ථාවේ ප්‍රයෝගිකව කළ යුතුව තිබුනේ ඡායා කැබිනට්ටුව ලෙස ආණ්ඩුබලය ලබාගෙන කටයුතු කොට ඉන්පසුව අවශ්‍යනම් මහමැතිවරණයක් වෙත යාමයි. එයින් පෙනී යන්නේ ප්‍රේමදාස කඳවුරේ 'ප්‍රායෝගික දේශපාලනය' යනු ස්වකීය දේශපාලන පැවැත්ම උදෙසාවන භාවිතයක් මිස ඔවුන් පවසන නිකැළැල් දේශපාලන සංස්කෘතියේ කොටසක් නොවන බවයි.
සජබ රජයක අගමැති ධූරය අපේක්ෂාවෙන් සිටින මහාචාර්ය ජී. එල්. පීරිස් ද රාජපක්ෂ කඳවුරේ මෙන්ම ප්‍රේමදාස කඳවුරේ ද පුරෝහිත තනතුර දරණ බව පෙනෙයි. නීති විශාරදයෙක් ලෙස පෙනී සිටියත් මහාචාර්ය පීරිස් සැමදා තමන් රැඳී සිටින කඳවුරේ අනීතික වැඩපිළිවෙලක් වී නම් එය හිසනමා අනුමත කිරීමේ ඉතිහාසයක් ඇත. එම ඉතිහාසය පුරාවටම ඔහු පිල් මාරුකරමින් තම දේශපාලන පැවැත්ම ස්ථාවර කරගත්තා මිස කිසිඳු අවස්ථාවක ඔහුගේ පොත්වල, දේශනාවල තිබු අගයන් වෙනුවෙන් ප්‍රයෝගිකව පෙනීසිටියේ නැත. තමන් සමඟ එකට වසර ගණනාවක් ශිෂ්‍යාවක ලෙසත්, වෘත්තීය සගයෙකු ලෙසත් කටයුතු කළ ශිරාණි බණ්ඩාරනායක අගවිනිසුරුවරිය රාජපක්ෂවරුන්ගේ උදහසට ලක්වී අභූත චෝදනා නගා එම ධුරයෙන් එලවා දමනවිට අධි්කරණය විධායකය විසින් කෙලෙසන විට, මේ නීති විශාරදයා කලිසම් සාක්කු දෙකට අත්දෙක දමාගෙන මුනිවත රැක්කේ ඇයිදැයී විමසිය යුතුය. 18 වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය තුළින් ජනාධිපති ධූරය ව්‍යවස්ථාපිත කිරීටයක් බවට පත්කරන විට උඩබලාගෙන සිටි ඔහු වත්මන් ආණ්ඩුවේ ක්‍රියාකලාපය පමණක් විවේචනය කිරීම තුළින් පෙන්වන්නේ ඔහු ද මේ නිර්ලජ්ජිත දේශපාලන ක්‍රමයේ 'උගත්' ඩමියක් බවයි. ඔහුගේ අසහාය දේශපාලන පුත්‍රයා වන දයාසිරි ජයසේකර ද අද දේශපාලන වටවන්දනාවේ ගොස් එකම තැනකට පැමිණ තම දේශපාලන අනාගතය වෙනුවෙන් සටන් කිරීම දෛවොපගත සිදුවීමකි.
ප්‍රේමදාස කඳවුරේ සිට එළියට පැනගොස්, එම කඳවුර දැඩිලෙස විවේචනය කර නැවත එම කඳවුරටම එකතු වීමට තරම් හෘද සාක්ෂිය අඩපණ වී ගිය පාඨලි රණවක පිළිබඳව ඇත්තේ කණගාටුවකි. වරෙක ඔහු මෙරට නායකත්වය ඉසිලීමට තරම් ශක්‍යතාවයක් ඇති බවට අප විශ්වාසකලත් දැන් දැන් ඔහුගේ දේශපාලන කියවීම බෙලහීන වී ඇතිබව පෙනෙයි. කෙසේවෙතත් ඔහුගේ ලිබරල් නව්‍යවාදී දේශපාලන ප්‍රතිරූපය යටින් ඇති හෙළ උරුමය බිහිකළ සිංහල බෞද්ධ ජාතිකවාදී පැරණි මිනිසා මතුවී පෙනෙයි. එහෙයින් මේ සජබච්චාරුවට රණවක ගෙනෙන්නේ අමුතුම රසයකි. ඇතැම් විට රණවක මහතා පාලන බලය ලබාගැනීමේ 'වික්‍රමසිංහ මොඩලය' අත්හදා බැලීමට කලගන්නවා විය හැකිය. සජිත් ප්‍රේමදාස ස්වභාවයෙන්ම දුර්වල නායකයෙකු බැවින් යම් හෙයකින් ඔහුට ගෝඨභය රාජපක්ෂගේ ඉරණම අත්වීමට වැඩි ඉඩක් ඇතිබව පුර්වනිශ්චය කරන රණවක මහතා එවැනි අවස්ථාවක නායකත්වය ලබාගැනීමට උත්සාහ කිරීමට කටයුතු කරන්නේ නම් එයා අසාර්ථක වීමට ඇති ඉඩකඩ බොහෝය.
සජිත් කඳවුරේ සිටින අනෙකුත් පිරිස දෙස බලන විටද ඔහු ළඟ සිටින්නේ හොඳම කණ්ඩායම බවට කිවහැකිය. නීතියේ ආධිපත්‍ය ගැන දේශනා පවත්වන රවුෆ් හකීම් අගවිනිසුරු බණ්ඩාරනායක ගෙදර යැවූ අධිකරණ ඇමතිවරයාය. රිෂාඩ් බතියුදීන්, සජබය රට වටේ 'හුස්ම' බෙදන විට වනාන්තර කාන්තාර කොට හුස්ම අහිමිකළ මිනිසාය. හැමදාම පිටිපස්සට ස්කූප් ගැසූ රාජපක්ෂවරුන්ගේ පිටිපස්සේ වැටී සිටි තිලකරත්න දිල්ෂාන් ද දැන් සජබ වේදිකාවේය. වියත් මගේ සිටි බොහොමයක් අද සජබ බුද්ධි මණ්ඩපයේ ය. සමගි ජන බලවේගයේ ආර්ථිකය මෙහෙයවීම භාරව ඇති ආචාර්ය හර්ෂ ද සිල්වා, ඉරාන් වික්‍රමරත්න සහ කබීර් හෂීම් වැන්නවුන් හ‍ට දූෂණ චෝදනා එල්ලවී නැතත් ඔවුන්ගේ ප්‍රයෝගිකබව පිළිබඳව යහපාලන සමයේ ඇති අපැහැදිලි උරුමය ගැටළුකාරීය. එහෙයින් අපිට මිලදී ගැනීමට ඇත්තේ අලුත් බෝතල්වල බහා ලූ පරණ වයින්මය.
බොහෝ දෙනෙක් රාජපක්ෂ රෙජිමය දකින්නේ ප්‍රේමදාස (ජ්‍යෙෂ්ඨ) රෙජිමයේ අනන්‍ය දිගුවක් ලෙසය. දේශපාලනය වෙනුවෙන් මල්වට්ටි උස්සන් පන්සල් යන දේශපාලන සංස්කෘතිය දායාද කළේ ප්‍රේමදාස ය. එය මහින්ද ඕනෑවටත් වඩා හොඳින් කළේය. ලිබරල් ආර්ථික මොඩලයට සුබසාධනවාදය මුහුකරමින් ආර්ථික විකෘතියක්‌ කළේ පියානෝය.දුප්පතාගේ හිතවතා කියමින් දුප්පතුන්ට දරිද්‍රතාවයේ රසය පෙන්වා දුන්නේ ඔහුය. ඔහුගෙන් පසුව පැමිණි කිසිඳු ජනාධිපතිවරයෙකුට එයින් මිදීමට නොහැකි විය. මහින්ද දැයට කිරුළ, මග නැගුම, දිවි නැගුම ලෙස ඉදිරියට ගෙන ගියේ එයයි. ආගම, කලාව, ව්‍යාපාරික ප්‍රජාව දේශපාලනය තුළ නිර්ලජ්ජිත ලෙස භාවිතා කිරීම ආරම්භකළේ ප්‍රේමදාස ය. ප්‍රේමදාස විසින් ආරම්භකළ ඝාතන සංස්කෘතිය ලසන්ත වික්‍රමතුංග,ප්‍රදීප් එක්නැලිගොඩ හරහා අදට යාවෙන්නේ ද එලෙසය. මේ සියල්ලටමත් වඩා හිසරදයක් වූ ආර්යා සින්ඩ්‍රෝමය බෝ වෙන්නේ ද ප්‍රේමදාස යුගයේ දිය. එනමුත් රාජපක්ෂවරුන් එලවා දමා එම සංස්කෘතියේම වෙනස් මුහුණුවරකට පණ දීම සිදුනොකළ යුතුය.
මෙම ජනාධිපතිවරණය සුවිශේෂි වන්නේ ආර්ථික අර්බුදය නිසාම නොවේ. රටට අවශ්‍ය ආර්ථික ප්‍රතිසංස්කරණ මෙන්ම දේශපාලන ප්‍රතිසංස්කරණ ද සිදුකිරීමට ශක්‍යතාවයක් සහිත නායකත්වයක් තෝරගැනීම කළයුතුය. මූඪත්වය සහ මහන්තත්වය අභරණයක් නොකරගත් නායකයෙක් තෝරාගත යුතුය. කනට රස වාගාලාප වෙනුවට වැඩ කරන නායකයෙක් තෝරාගත යුතුය. තෝරාගැනීම ඔබ සතුය.
